Making off: brandweer Auriac en klein beetje wraak
Steeds vaker gaan er tegenwoordig cursisten mee als ik zelf moet fotograferen in opdracht. Vroeger dacht ik altijd: "wat is daar nou leuk aan?".Nu na meerdere malen cursisten met mij meegenomen te heb ik inmiddels ingezien dat het een waardevolle aanvulling kan zijnop het geleerde. Waar bijna alle cursisten last hebben van een gebrek aan rust en ritme tijdens fotograferen is dit een van mijn sterke kanten. Juist daarom neem ik ze mee.Dan laat ik wel zien wat het is om rustig aan de slag te gaan. Rustig te werken. Een plan maken ter plekke, en uitvoeren door stap voor stap voorwaarts te gaan.
Altijd leg ik uit waarom ik iets doe, wat doet mij tot die keuze komen en waarom plaats ik het licht zoals ik het plaats. En waarom maak ik soms een compromis op mijn eigen licht theorie. Ik kan dit naast het fotograferen doen omdat ik weet dat ik het kan. Ik ben erachter gekomen dat het geen extra druk voor mij oplevert. Ik kan het er makkelijk erbij hebben. Juist omdat ik heel bewust werk, momenteel met mijn pijnlijke been wel wat langzamer, maar ik ga gestadig door. Bijna elke move/handeling die ik maak is het raak. Hieronder die je de foto die ik niet helemaal ga uitleggen maar gewoon ga doornemen. Er is namelijk wel wat te vertellen.
Altijd leg ik uit waarom ik iets doe, wat doet mij tot die keuze komen en waarom plaats ik het licht zoals ik het plaats. En waarom maak ik soms een compromis op mijn eigen licht theorie. Ik kan dit naast het fotograferen doen omdat ik weet dat ik het kan. Ik ben erachter gekomen dat het geen extra druk voor mij oplevert. Ik kan het er makkelijk erbij hebben. Juist omdat ik heel bewust werk, momenteel met mijn pijnlijke been wel wat langzamer, maar ik ga gestadig door. Bijna elke move/handeling die ik maak is het raak. Hieronder die je de foto die ik niet helemaal ga uitleggen maar gewoon ga doornemen. Er is namelijk wel wat te vertellen.
Het is een foto waar ik zeer tevreden over ben. En tegelijkertijd heb ik een hele gave nieuwe plek ontdekt. Daar gaan we in de toekomst vaker naar toe tijdens een cursus. Dan weet je dat maar alvast.
Tegelijkertijd zag ik ook een beetje op tegen de foto. Niet omdat ik het niet zou kunnen of zo. Daar twijfel ik echt nooit aan. En dat is geen grootspraak. Zet mij ergens neer met een paar flitsers en ik kom altijd thuis met een goede foto. Dat is de kracht van flitsen. Nee, ik zag er tegenop omdat ik iemand moest gaan fotograferen die ik laat ik het zacht zeggen, niet graag mag. De vrouw op de sokkel is de burgemeester van een klein dorpje. En ze heeft me nogal veel geld gekost. Haar man kan namelijk ook een piepklein beetje fotograferen. En ze geeft alle opdrachten die ze heeft uit naam van het hoofd zijn van een andere overkoepelende organisatie aan haar eigen man. het is vervelend en rot zeker omdat haar man niets kan, maar toch krijgt hij van haar al het werk. En dat scheelt mij veel geld. Ja, ook hier bestaat corruptie en bedrog. Maar ik blijf in het goede geloven en ooit zal hier een einde aan komen. Je kunt niet ongestraft slechte daden plegen.
Tegelijkertijd zag ik ook een beetje op tegen de foto. Niet omdat ik het niet zou kunnen of zo. Daar twijfel ik echt nooit aan. En dat is geen grootspraak. Zet mij ergens neer met een paar flitsers en ik kom altijd thuis met een goede foto. Dat is de kracht van flitsen. Nee, ik zag er tegenop omdat ik iemand moest gaan fotograferen die ik laat ik het zacht zeggen, niet graag mag. De vrouw op de sokkel is de burgemeester van een klein dorpje. En ze heeft me nogal veel geld gekost. Haar man kan namelijk ook een piepklein beetje fotograferen. En ze geeft alle opdrachten die ze heeft uit naam van het hoofd zijn van een andere overkoepelende organisatie aan haar eigen man. het is vervelend en rot zeker omdat haar man niets kan, maar toch krijgt hij van haar al het werk. En dat scheelt mij veel geld. Ja, ook hier bestaat corruptie en bedrog. Maar ik blijf in het goede geloven en ooit zal hier een einde aan komen. Je kunt niet ongestraft slechte daden plegen.
Ik had mij voorgenomen om haar heel erg lelijk en slecht op de foto te zetten ( Babs zei nog dat ik dat toch niet zou doen en ergens had ze wel gelijk). Ik zat te denken aan meer vanuit de camera werken met lokaal contrast verhoging waardoor ze meer rimpels zou krijgen en met vage kleuren te gaan werken. Maar dat kan helemaal niet want dan gaat de rest van de foto ook mee. En de brandweer moet er absoluut wel goed op. De goeden mogen niet onder de kwaden lijden. En aan nabewerken doe ik niet zoals bekend. Ik support de brandweer met dit soort foto's, ze moeten er goed opstaan. En het korps van Saint Privat voel bijna als een soort tweede familie. Maar wacht eens even…. Ik heb een andere oplossing. In mijn hoofd en gedachten is ze een gevallen vrouw of eerdaags gaat vallen als je velen, niet alleen mij zo benadeeld. En in de eerste foto kun je al zien dat ik haar heb afgebeeld als een vrouw die gaat vallen. De echte Maria ernaast staat fier overeind en deze mevrouw staat op het punt van omvallen. Gelukkig houdt de brandweer haar nog even tegen. Ik heb mijn onaardige gevoelens jegens haar dus omgezet naar een symbolisch iets.
En zo kom ik op mijn ideeën. Ik was nog nooit op deze plek geweest, ik kom aan en in 1x weet ik hoe ik de foto ga maken (door Maria) en hoe ik een heel klein beetje wraak kan nemen. Niets menselijks is mij vreemd. Ik vroeg het haar op ze wilde meewerken om te poseren dat ze bijna zou gaan vallen en dat de brandweer haar zou redden en ze vond het een geweldig idee. Ik begon haar nog bijna aardig te vinden. Want ze vond het een geweldig plan. Niet wetende wat ik er eigenlijk mee wilde uitbeelden.
En zo kom ik op mijn ideeën. Ik was nog nooit op deze plek geweest, ik kom aan en in 1x weet ik hoe ik de foto ga maken (door Maria) en hoe ik een heel klein beetje wraak kan nemen. Niets menselijks is mij vreemd. Ik vroeg het haar op ze wilde meewerken om te poseren dat ze bijna zou gaan vallen en dat de brandweer haar zou redden en ze vond het een geweldig idee. Ik begon haar nog bijna aardig te vinden. Want ze vond het een geweldig plan. Niet wetende wat ik er eigenlijk mee wilde uitbeelden.
Dit keer niet veel uitleg over lichtplaatsing. daar zijn andere making offs tijdens een praatje bij een plaatje al veelvuldig goed voor geweest. Nee nu het gaat nu een keer veel meer over de randzaken. Cursist Paul die de foto's heeft gemaakt van het hele opbouwen en schieten bedank ik dan ook voor zijn foto's. Hij heeft er een mooie reportage van gemaakt. En ondertussen heb ik hem veel uitgelegd en tegen hem aan geluld tijdens het werk. Je ziet hier al veel flitsers staan in de foto. Eentje zie je niet, die stond op Maria gericht. Die staat net buiten beeld. Maar het allerbelangrijkste was dat ik op dit moment al een grote fout had gemaakt. Ik had mijn op 1 na sterkste flitser thuis laten staan in de kast. Oeps……..
Dat is stom! Maar ik moet verder. De op 1 na belangrijkste flitser (Godox AD 600 Pro) is ook de op 1 na sterkste flitser waar ik normaal gesproken mee werk. En die had ik niet bij mij. Doorgaan met balen en jezelf stom vinden heeft op dat moment geen zin. Ik moest door. Dus dan maar mijn licht anders neerzetten en andere extra flitsers erbij gebruiken. De ontbrekende 600 watt per seconde los je niet zomaar op, maar dan ga ik het gewoon anders doen. Meerder kleine flitsers zijn ook een grote zullen we maar zeggen. Ook al is het nog steeds niet ideaal. Improviseren is een grote kunst tijdens het fotograferen van een opdracht. En daarvoor moet je dus rustig blijven.
In dit geval was het onbedoeld ook een mooie les voor de cursist. Daar ging later in de cursusweek ook wat mis, en dan heeft doorgaan met balen gewoon geen enkele zin. Je gaat er echt niet beter van fotoraferen. Fotografie is je rust bewaren en doorgaan. Iedere cursusweek zeg ik dit weer. Zorg dat je je rust bewaart, blijf rustig, werk rustig.
Dat is stom! Maar ik moet verder. De op 1 na belangrijkste flitser (Godox AD 600 Pro) is ook de op 1 na sterkste flitser waar ik normaal gesproken mee werk. En die had ik niet bij mij. Doorgaan met balen en jezelf stom vinden heeft op dat moment geen zin. Ik moest door. Dus dan maar mijn licht anders neerzetten en andere extra flitsers erbij gebruiken. De ontbrekende 600 watt per seconde los je niet zomaar op, maar dan ga ik het gewoon anders doen. Meerder kleine flitsers zijn ook een grote zullen we maar zeggen. Ook al is het nog steeds niet ideaal. Improviseren is een grote kunst tijdens het fotograferen van een opdracht. En daarvoor moet je dus rustig blijven.
In dit geval was het onbedoeld ook een mooie les voor de cursist. Daar ging later in de cursusweek ook wat mis, en dan heeft doorgaan met balen gewoon geen enkele zin. Je gaat er echt niet beter van fotoraferen. Fotografie is je rust bewaren en doorgaan. Iedere cursusweek zeg ik dit weer. Zorg dat je je rust bewaart, blijf rustig, werk rustig.
Terwijl ik doorga met het opzetten van al mijn lichten is Babs druk bezig met iedereen af te poederen. Heel belangrijk als je niet van nabewerken houdt. Iets wat niet glimt hoef je later ook niet meer weg te halen. Zo werkt het in mijn pure fotografie wereld en denkwijze. En één voor één gaat Babs iedereen af. En ondertussen bespreken we samen posities en houdingen. Heel belangrijk om dit te delen met elkaar anders kan het licht niet opgezet worden. Als we allebei mensen anders zou plaatsen dan klopt iedere keer de lichtplaatsing niet. En dan wordt het een eindeloos verhaal. De bovenstaande foto is vanaf uitpakken tot het inpakken in precies een uur gemaakt. Ja. dat is snel, heel snel, maar we zijn ook goed op elkaar ingespeeld. En ik tover makkelijk een op dat moment onbekende plek om tot een buiten studio. Met een idee hoe de foto te maken. Is wel lekker als je dit binnen een minuut voor je kan zien. Noem het visualiseren voor mijn part.
Iedereen staat al zo goed als klaar op zijn plek. Ik ben nog steeds bezig met de laatste hand te leggen aan de juiste hoeveelheden licht en nog steeds iedere flitser, wanneer nodig, een paar centimeter te verplaatsen. Hoger, lager, dichterbij of een gelletje erop of een andere lichtvervormer. Het kan allemaal of enige bijsturing is soms nog nodig voor het beste resultaat. Het daglicht veranderd natuurlijk continu. Dus de laatste beslissingen daarin neem ik pas op het moment dat ik aan de definitieve eindserie ga beginnen. Als echt alles bij elkaar komt. Het resultaat van 50 minuten opbouwen. Geef me een dag de tijd en het wordt nog veel en veel mooier.
Weer een hele leuke foto gemaakt door Paul. Hij pakt het eigenlijk aan als een bofje. Alles staat zo goed als het maar gewenst kan worden. We oefenen nog even de houding van de mevrouw die op omvallen staat en hoe ze ondersteunt gaat worden. Dat zie ik vanachter de camera als beste. Ik kan zien wat geloofwaardig is of niet. En dat stuur ik dan nog aan tot in de kleinste details. Handje hoger, kin wat lager, brancard iets schuiner, meer in de lens kijken en nog veel meer van dit soort aanwijzingen. Alle details moeten op dat ene moment kloppen en bij elkaar komen.
En hierboven zijn we dan echt begonnen. Iedereens staat in positie en ik let er heel scherp op dat iedereen doet wat hij/zij moet doen op het moment van maken. Daar zijn uiteraard meerdere foto's voor nodig. Een van de dingen waar ik altijd ook op let is of er niemand tussenstaat die de neiging heeft om de ogen dicht te doen op het moment dat ik doordruk op de sluiter. Het is een detail, maar vele details tezamen vormen een groot geheel. Bijna is het altijd op dit moment van de gehele productie, lachen gieren brullen. Dan heeft iedereen alweer in de gaten dat we echt iets bijzonders aan het maken zijn. En dan komen mensen echt los. Iets wat rust soms in de weg kan staan maar daar zorg ik dan wel weer voor.
En Babs roept zo hard in mijn oor richting de mensen om de aandacht naar de lens te krijgen dat ik soms wel eens de neiging heb om oorbeschermers op te doen. Ze telt af: 3,2,1 en dan klik. Soms goed en soms ook niet. Maar altijd alleen nog maar op details in dit stadium.
En Babs roept zo hard in mijn oor richting de mensen om de aandacht naar de lens te krijgen dat ik soms wel eens de neiging heb om oorbeschermers op te doen. Ze telt af: 3,2,1 en dan klik. Soms goed en soms ook niet. Maar altijd alleen nog maar op details in dit stadium.
Let op het gezicht van Babs!!! Hahahaha, dat kan ik zelf dus nooit zien, maar met dank aan Paul dus wel.
En dan zie je nu bij de laatste twee foto's wat het verschil tussen flitsen of niet flitsen. Met flitslicht kun je veel meer sfeer aanbrengen in je foto. Werk zonder flitser dan loop je veel eerder tegen beperkingen aan. Dat je gewoon niet meer uit een opname kunt halen dan dat erin zit. En met flitsen komt er nog een extra dimensie erbij. En daarom zal ik dit soort fotografie altijd flitsen. Ook al is het een hoop sjouwen en heb je meer tijd nodig om alles op te bouwen, maar ook weer af te breken, het levert gewoon mooiere foto's op. Met een eigen sfeer. Ik hoor en lees tegenwoordig steeds vaker dat iets een typische Mollema foto is. Leuk. Maar in feite zou iedereen dit moeten kunnen. Zo moeilijk is het nou ook weer niet. Alleen doet niemand dit. Dus ga ik er maar vrolijk mee verder. En binnen een uurtje! Geef me eens een budget voor een dag en moet je kijken wat ik dan ga maken.
Resume:
Dus ik kwam een flitser tekort, vond en vind de vrouw op de foto niet leuk, kende de plek niet, maar kwam toch weer met een zeer goede en originele foto. Als je dit later ook wilt kunnen dan moet je vandaag beginnen. En fotograferen die ik ook altijd heel rustig.
Resume:
Dus ik kwam een flitser tekort, vond en vind de vrouw op de foto niet leuk, kende de plek niet, maar kwam toch weer met een zeer goede en originele foto. Als je dit later ook wilt kunnen dan moet je vandaag beginnen. En fotograferen die ik ook altijd heel rustig.